Augustus 2012, Spanje. Het is lekker vakantie en ik lig op het strand. Het witte zand kriebelt tussen mijn tenen. Ik kijk tussen de witte mensen door naar de zee. De blauwe zee ruist langzaam en de golven golven zachtjes heen en weer. Naast mij ligt een Donald Duck. Ik lees de Donald Duck in één ruk uit en dan is het een kwartiertje later.

Licht uit, spot aan. Het toneel kleurt in een wazig wit licht. Een klein jongetje van acht jaar staat op het podium. Hij draagt een lichtblauw T-shirt met een donkere spijkerbroek. Hij knippert met zijn ogen en gaat op een kruk zitten. De lampen beginnen te flikkeren in allerlei verschillende kleuren. Van wit,naar blauw, naar rood, oranje, geel, naar groen en weer naar wit.

Een schim jaagt op zijn pad naar het onbekende. Onderweg naar het land van de zon, paella en de siësta. Hij kwam op zijn tocht vele wezens tegen. Deze wezens hadden elk hun eigen betekenis. Op de Veluwe kwam hij een vos tegen. De vos staat voor de sluwheid van zijn reis. Hij kan gaan en staan waar hij wil, maar het gevaar staat wel voor de deur.

Dinsdagmiddag, 15:27 uur. Ik kom bij de dokter de wachtkamer binnen en ga op de lange paarse bank zitten. Links van mij zit mijn moeder, rechts een dikke vrouw en naast de deur een man met zijn kind. Ik zeg iedereen gedag en wacht rustig tot de dokter komt. Er gaan een paar minuten voorbij en m'n moeder praat tegen me.

Het is moeilijk, maar de tijd gaat door. Ik zie je staan, staan. Ja, je staat er echt. Ik zie je toch echt staan. Niet iedereen heeft het altijd makkelijk. Elk individu heeft problemen, net als dat een volk zo zijn problemen heeft of een school. Iedereen kampt wel met een probleem, of je het nou leuk vindt of niet. Je ontkomt er niet aan.

'Heey, hoe gaat het?' 'Goed, met jou?' 'Ook goed, thanks.'

Vlammetje, vlammetje, vlammetje. Overal vlammen. Nina-Roos stond midden in de vlammen. Het vuur verspreidde om haar heen. Langzaam kleefden de gele en oranje vlammen om de huid van haar benen en buik. Haar hoofd was koel als ijs en er straalde blauw licht vanaf. Haar armen waren geel van de vlammen, maar langzaam kreeg het blauwe ijs de overhand.

'Jij bent mijn up, als ik down ben! ' Dit is wat ik lees op Facebook. Dan ben jij wel vaak down, dacht bij mezelf. Aangezien jullie heel vaak bij elkaar zijn. Ik keer me naar mezelf terug en bedenk dat ik van sommige personen ook blij wordt.

Augustus is achter de rug. De vakantie is over. Langzaam valt de winter in. De bomen zijn kaal, het is kouder en op de stoep ligt een dun laagje sneeuw. Eén van de leukste dingen in het jaar komt in zicht: het boeken van de vakantie. Ondertussen is het eind januari. De websites als Zoover en Vakantieveilingen krijgen weer een boost met bezoekers. Er wordt weer gezocht in boeken en ook de vakantiebeurs is in Utrecht.

Het is zondag 8 maart. Deze dag kan uitgeroepen worden tot de warmste 8 maart ooit. Ik lag nog lekker onder de wol als de eerste zonnestralen door mijn gordijn reiken. Mama kom ik beneden in de keuken tegen als wanneer ik iets te eten wil pakken. Ze komt van buiten. Achter haar staat de deur open en ik zie een grijze campingstoel staan voor het huis in de achtertuin. Ze kijkt me vrolijk aan en lacht.

Het is Stille Zaterdag, ook wel paaszaterdag genoemd en ik ben net klaar met werken. Ik stap via de keuken de woonkamer in, die in tijden niet zo mooi meer is versierd. Er hangen gele slingers aan de kroonluchters en in de vensterbank staan poppen van stro met grote chocoladepaaseieren. De tafel is luxueus versierd met borden, bekers, bestek en schalen vol met lekker eten. Ook zijn de paaseitjes, eieren en jus d'orange niet vergeten.

Er was eens een jongen. Zijn naam was Mark. Het was een aantrekkelijke jongen van een jaar of 16 met donkerzwart haar, bruine ogen met een blauwe invloed en met een brede grijns. Mark had net zijn vmbo-diploma binnen en het was dus tijd om te gaan kijken naar een beroepsopleiding. Maar wat wou hij gaan doen?

Mensen doen het vaak, kopiëren. Blaadje voor blaadje en dat telkens weer. Het is ook een mopperapparaat, het kopieerapparaat. Papier leeg, inkt op, vastlopen of je moet lang wachten totdat je papiertjes eruit komen. Uren staan mensen aan het kopieerapparaat. Op sommige dagen vloekend, op sommige dagen vrolijk. Het kopieerapparaat doet echt wat met mensen. Het bepaalt hun stemming voor de dag. Vooral als ze veel moeten printen of kopiëren op één dag.

Nederlanders zijn niet op hun mondje gevallen. Toch zijn er ook mensen die erg in zichzelf zijn gekeerd. Misschien zijn ze verlegen of hebben ze een beperking. Dit is natuurlijk helemaal niet erg. Op ieder potje past een dekseltje. Maar je moet wel tegen je (ex-)partner kunnen zeggen wat je voelt. Dit verhaal gaat over een meisje die wel iets heeft meegemaakt.

Ik kijk voor me uit. Het enige wat ik zie is de monitor van mijn computer. De monitor kleurt blauw en nee, het is niet mijn achtergrond. De computer is gecrasht. Ik probeer hem toch opnieuw op te starten. De computer doet het niet. Ik druk nog een keer op de startknop, maar er gebeurt echt niks. Dan ga ik maar op bed liggen, dacht ik toen. Ik zet de TV aan.

Het is een mooie, rustige zaterdag, zaterdag 26 april 2014. Het is tegen de avond en ik lig rustig op mijn bed tv te kijken, het is de eerste Koningsdag. Het nieuws is op tv. Ze hebben het over de feesten in Amsterdam en dat er overal mensen lopen in het oranje. Die mensen zijn lekker aan het feesten, ik lig op bed tv te kijken. Een leuk programma, tweede seizoen met drie mannen en vrouwen.

WhatsApp, gevaarlijk of leuk? De meesten zullen leuk zeggen, wie niet eigenlijk. Maar aan WhatsApp zitten ook veel gevaren. Het leuke is natuurlijk dat je met elkaar kunt 'communiceren'. Hoewel mijn vader vindt dat dit geen communiceren is. Hij vindt dat communiceren bellen is of naar elkaar toe gaan. Ik zie WhatsAppen als het nieuwe communiceren.

Ik moest op medicijncontrole komen bij mijn psychiater in Doorwerth. Zodoende neem ik vanuit Dieren de treinen ga vanuit Arnhem verder met lijn 51 naar de plaats van bestemming. Ik had mijn kladblok meegenomen en wat zwarte fijnschrijvers. In de trein begon ik te schrijven, met het doel om er een liedje van te maken. Mijn droom is altijd al geweest om liedjes voor anderen te schrijven of om een entertainduo te zijn met iemand anders.